Głos

Warto poddać się prostolinijnej sile wyrazu poezji Janusza Kotańskiego. Niesie ona bowiem szczerość doświadczenia życiowego, określony tradycją katolicką wybór światopoglądowy, trwałe zakorzenienie w europejskiej historii, żarliwość lirycznych emocji, a nawet swego rodzaju publicystyczny nerw, dotykający aktualnych problemów, które nie pozwalają wielu z nas spokojnie zasypiać. Ale daje się z niej wydobyć jeszcze coś niezwykle charakterystycznego i zarazem rzadkiego w polskiej literaturze, mianowicie ujmowanie posłannictwa artystycznego jako służby pięknu, prawdzie, Ojczyźnie.