Trzej reformatorzy

Można sądzić, że Trzej reformatorzy pojawiają się w najlepszym możliwym momencie. Nigdy może jeszcze niebezpieczeństwo zatarcia chrześcijaństwa, rozmycia go i dostosowania do wymogów świata nie było tak wielkie. Dlatego ta książka może stać się wyrzutem sumienia, wezwaniem, by nie zagłaskiwać różnic, przypomnieniem, że w sporze o idee chodzi o coś absolutnego, że błędy w myśleniu prowadzą do zasklepienia ducha, jego zamknięcia, i ostatecznie zwyrodnienia. Wiara, że można budować jakąkolwiek autentyczną wspólnotę duchową, w której błąd i prawda mają równe prawa, albo w której ucieka się od oceny tego, co jest prawdziwe, wydaje się ze wszech miar zawodna.