Mikołaj Kopernik. Nowe oblicze geniusza

Dałem 5 gwiazdek. Wydawnictwo naprawdę warte tej oceny. Odwołuje się do publikacji autorów, których osobiści bardzo cenię (Birkenmajerowie, Sikorski, Mikulski, Repcheck i inni). Styl pisania bardzo mi odpowiadał. Mam kilka uwag do książki, oto one: pozycja jest prezentowana jako "nowe oblicze geniusza", ale tak naprawdę zwyczajnie podsumowuje wszystko to, co do tej pory o Koperniku wiedzieliśmy. "Odmitologizowywuje" zaleciałości z XIX i XX wieku, ale de facto nie ma tam niczego nowego. Tzn. uważny czytelnik raczej znał wcześniej wszystkie "nowe, odkrywcze fakty" podane przez Pana Łopuszańskiego. Należy jednak podkreślić, że autor zebrał wszystkie "odmitologizowywujące" fakty w jednym dziele. Jako tytuł bardziej pasowałby "Mikołaj Kopernik - syn swojej epoki". Nie podoba mi się szafowanie kalendarzem juliańskim i gregoriańskim w odniesieniu do epoki Kopernika. Rachuba dat jest utrzymana w książce dość dziwnie, przez co sami nie wiemy, czy Kopernik urodził się 19 lutego, czy 1 marca. Uważam, że dla potrzeb pracy naukowej powinniśmy zawsze wszystko przed 15 października 1582 roku powtarzać w "starej rachubie", a dodatek "kalendarz juliański" podawać tylko po 4 października tegoż roku, wtedy sprawa jest spójna. Tutaj jest troszkę pomieszania., ale nie wpływa na ogólną ocenę książki. Autor bardzo barwnie opowiada o miejscu narodzin Kopernika, świetnie wspomina czas jego studiów w Krakowie i we Włoszech, czy wreszcie o jego wieloletnim pobycie na Warmii. Zwiedzając Kraków, Frombork, czy Bolonię, można książkę potraktować jako przewodnik. I w tym przewodniku tylko jeden szczegół wydaje się niedopowiedziany. Chodzi mi o miejsce zamieszkania kanonika we Fromborku. Łopuszański wspomina, że po pożarze kanonii za mostkiem przy Bramie Zachodniej Kopernik zamieszkał w swojej wieży (też przy tej bramie). Większość kopernikologów od dawna powtarza, że wieża, nawet przystosowana do zamieszkania, była na dłuższą metę niepraktyczna. Nawet jeśli Kopernik ze służbą nie wrócił do swojej kanonii zewnętrznej, to mógł zamieszkać w nieistniejącym budynku pomiędzy bramą zachodnią a wieżą. Na XIX wiecznych pocztówkach historiografia niemiecka właśnie tak przedstawiała "dom, w którym umarł Kopernik". Wymaga to dalszych ustaleń. No i właśnie tego mi zabrakło w książce. Nie mniej jednak polecam tę biografię Kopernika!